Specjalista ds. administracyjnych
mgr Joanna Kozioł, sala 0.50
tel. +48 25 643 18 04, e-mail: isp@uws.edu.pl
***
Specjalista
mgr Michał Gardziński
Dyrektor Instytutu Sztuk Plastycznych
tel. +48 25 643 18 08, e-mail: anna.zwoniarska@uws.
Artystka wizualna i malarka. W 2021 r. została doktorem sztuki. W 2006 r. absolwentka z wyróżnieniem dziekańskim w specjalności malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2021 r. adiunkt na Wydziale Sztuki Uniwersytetu w Siedlcach.
W 2009 r. założyła Stowarzyszenie Artystyczne FRONT SZTUKI, którego w latach 2009-2018 była prezesem, organizując szereg wystaw, plenerów i festiwali w kraju i zagranicą. Od 2012 r. współtworzy Kamienicę Artystyczną TA3 w Warszawie. Autorka monografii pt. Szachownica z papieru, Wydawnictwo Naukowe UPH, Siedlce 2022 (ISBN: 978-83-67162-26-5) o rysunku i kolażu. W tym roku zakwalifikowała się do V edycji Kobiecej Strony Sztuki. Finalistka I Międzynarodowego Konkursu AKT, Marquardt Gallery w Łodzi w 2008 r. Wyróżniona w konkursie Obraz sezonu w Warszawie zorganizowanym przez Sekcję Malarstwa ZPAP w 2007 r. W obrazach, kolażach i instalacjach snuję intymną opowieść o kobiecie. Każde dzieło to pretekst do rozważań nad uniwersalnymi zagadnieniami kobiecej tożsamości. Poszukuję pełni w sferze sacrum i profanum, w bólu, brzydocie, fizjologii i w pięknie. Poszukuję idolki, madonny, bogini, nauczycielki w sobie i w innych kobietach. Nie chodzi tylko o warstwę intelektualną. Zależy mi, żeby obrazy mocno fizycznie wpływały na widza, żeby podskórnie czuł ich tkankę i energię. To energia jest nośnikiem mojej historii, związanej ze śmiertelną chorobą, którą przeszłam, a także z niepełnosprawnością. Malowanie to moja medytacja i uwolnienie.
Dziekan Wydziału Sztuki
Przewód doktorski w 2005 r. oraz habilitacyjny w roku 2014 – w dziedzinie sztuki plastyczne, dyscyplinie artystycznej malarstwo na Wydziale Malarstwa – Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie.
Na dorobek artystyczny składają się wystawy indywidualne oraz wystawy zbiorowe w kraju i za granicą, wydawnictwa monograficzne, artykuły, współredakcje, redakcje artykułów, recenzje monografii. Uczestnik, współorganizator oraz autor programów interdyscyplinarnych. Założyciel Galerii Akademii Podlaskiej, Galerii Przestrzeń Sztuk, A Galerii w macierzystej uczelni. Inicjator powołania nieformalnej Grupy „Ławeczka”, której działania polegają na podejmowaniu i realizowaniu tematów zaczerpniętych z kultury europejskiej oraz jej propagowaniu i wzbogacaniu poprzez medium malarskie.
Niedopowiedzenia i wstydliwe skojarzenia. Zajmuje się malarstwem, badaniami w sztuce, plakatem i książką w sensie totalnym.
Obroniłam doktorat w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach pracą pt. „Chodź, pokażę ci moje noże, Metoda tworzenia książek refleksyjnych. Część praktyczna”, książka Chodź, pokażę ci moje noże, została dołączona do zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu, wyróżniona w konkursie na Najpiękniejszą Polską Książkę Roku 2023 oraz prezentowana w Królewskiej Sztuk Pięknych w Antwerpii. Studia magisterskie ukończyłam z oceną celującą i Wyróżnieniem Rektora, a licencjackie z oceną celującą i Medalem Rektora w ASP Katowice w katedrze Projektowania Graficznego. Interesują mnie bolączki i namiętności. Jestem częścią pokolenia zakorzenionego w kulturze nieustannego samodoskonalenia oraz przekonania o absolutnej zdolności do samoregulacji i wpływu jednostki na otoczenie. Komentuję te kwestie, często wykorzystując swój wizerunek jako rekwizyt. W ten sposób chcę podkreślić uniwersalny charakter ludzkiej egzystencji w kontekście doznań i konfliktów oraz inicjować dialog na temat współczesnej kondycji jednostki. W działaniach korzystam z dwóch barw: czerwieni i niebieskiego. Czerwień reprezentuje świadomość, napięcie, temperament i konflikt. Niebieski jest symbolem podświadomości, zgody, refleksji i żałoby. Zajmuje mnie wzajemne oddziaływanie tych kolorów i kontrast stanowiący wymianę między intensywnością wrażeń a przymusem ich blokowania.
Absolwent Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS, dyplom z malarstwa w pracowni profesora M. Stelmasika w 1988 r. Przewód doktorski i habilitacyjny w dziedzinie sztuki plastyczne, dyscyplinie artystycznej malarstwo na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w 1995 i 2008 roku.
Do 1995 roku zajmował się interdyscyplinarną aranżacją malarstwa gestu, wykorzystując do instalacji przestrzeń, architekturę, dźwięk, światło, ruch. Współpracował z Galerią Białą, studencką Galerią KONT, grupą artystyczną Riders of the Lost Black Volga czego wynikiem w 1987 roku był finałowy występ w klubie Remont na undergroundowym festiwalu Poza kontrolą 8. Wziął udział w ogólnopolskiej wystawie ARSENAŁ’88. Ten okres poszukiwań został zwieńczony w 1995 roku przewodem kwalifikacyjnym. Od 1999 roku kontynuował poszukiwania w obrębie malarstwa gestu, konsekwentnie wzbogacając język achromatyczny o doświadczenie koloru, eksperymentując z techniką, formatem i podobraziem. Najważniejszą częścią kreacji był zawsze sam akt malowania.
Konsekwencją była refleksja nad skutkami relacji dzieła z odbiorcą, który filtruje przekaz i energię obrazu poprzez własne doświadczenie, kondycję i przypadłości, stając się współtwórcą a zarazem częścią eksperymentu artystycznego. Autor 28 pokazów indywidualnych, uczestnik wystaw zbiorowych.
Urodzony w 1974 roku w Gdańsku. Studia w latach 1995-1996 PWSSP w Gdańsku, 1996-2000 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom z grafiki projektowej obronił w pracowni prof. Rosława Szaybo. Dyplom doktora uzyskał w 2014 roku.
Od 2015 roku pracował na stanowisku adiunkta w pracowni fotografii Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2019 r. prowadzi samodzielną pracownię fotografii na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. Od 2023 prowadzi pracownię fotografii na Wydziale Sztuki Uniwersytetu w Siedlcach.
Zajmnuję się grafiką artystyczną, fotografią oraz grafiką użytkową.
Urodził się w 1970 roku w Ciechanowie. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Piotra Gawrona. Dyplom magistra sztuki w zakresie rzeźby uzyskał w roku 1995 w Pracowni Medalierstwa i Małych Form Rzeźbiarskich.
Zajmuje się rzeźbą kameralną oraz małymi formami rzeźbiarskimi. Pracuje w kamieniu, brązie i ceramice. Swoje rzeźby prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Twórczość rzeźbiarską łączy z pracą w Instytucie Sztuk Plastycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu w Siedlcach.
Urodził się w Siedlcach i mieszka w Chodowie.
Zajmuje się filmem animowanym, grafiką, fotografią, a ostatnio konstruowaniem drewnianych robotów. Ilustracje tworzy za pomocą myszki komputerowej w programie Corel Draw. Często inspiruje się przyrodą i technologią. W swoich pracach bawi się dwuznacznością kształtów i syntezą formy. Andrzej jest laureatem Nagrody im. Juliusza Machulskiego. Jego film „Airborne” został nagrodzony na wielu festiwalach m in. w Tokio, Vancouver i Sao Paulo.
Na Uniwersytecie w Siedlcach uczy przedmiotów związanych z grafiką komputerową oraz sztuką multimedialną.
Urodziła się w Warszawie, mieszka i tworzy w Warszawie i na Mazurach.
Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem rektorskim. Laureatka Nagrody Dyplom 2005, ufundowanej przez Wojewodę Mazowieckiego z inicjatywy Prof. Józefa Szajny i Galerii Studio. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 rok), Mazowieckiego Stypendium Doktoranckiego (2009 rok) oraz programu Młoda Polska (2012 rok). Doktorat obroniła w 2010 roku na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP, habilitację w 2020 roku na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od 2006 roku, pracuje na Akademii Sztuki Pięknych w Warszawie na Wydziale Sztuki Mediów, od marca 2022 roku na stanowisku profesora. Od 2023 r. pracuje również na stanowisku profesora w Pracowni Sztuki na Uniwersytecie w Siedlcach. W działaniach twórczych interesuje ją wszelka forma dialogu – zestawia ze sobą znaczenia, kształty, kolory. Powstające w ten sposób harmonie czy napięcia stanowią zapis artystycznych poszukiwań. Podstawą twórczych działań jest ciekawość i rozwój, które pchają ją już od 20 lat w najrozmaitszych kierunkach. Polem jej działań jest malarstwo figuratywne i abstrakcyjne, multimedialne formy przestrzenne oraz wizualizacje koncertów. Działa na styku obrazu dwu- i trój wymiarowego, na styku plastyki i muzyki, na styku bezruchu i ruchu.
Urodzona w 1994 roku. W 2020 roku ukończyła Wydział Artystyczny UMCS w Lublinie na kierunku grafika warsztatowa.
Uczestniczka ponad 15 wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju, jak i za granicą (m.in. Wystawa „Matryce podróżne”. Galeria Sztuki Współczesnej we Włocławku; The first International Biennale of Lithography, UK Parobrod, Belgrade, Serbia; 9. Międzynarodowy Konkurs na Ekslibris i Małą Formę Graficzną pt. Zwierzęta Morza Bałtyckiego w Gdańsku). Uczestniczka trzech plenerów artystycznych (Górki Wielkie, Zawieprzyce, Obsza). Uczestniczka projektów społeczno-edukacyjnych w Lublinie (Noc Kultury 2017, 2019 rok). Zajmuje się głównie grafiką tradycyjną trawioną druku wklęsłego, akwafortą i akwatintą. Interesuje się również drukiem płaskim w tym sitodrukiem oraz litografią, w wolnym czasie tworzy ilustrację temperą i akwarelą.
Artystka własnoręcznie wciąga rzeźbę konia na szlak do Morskiego Oka na znak sprzeciwu wobec niewolniczego wykorzystywania pracy zwierząt w turystyce.
Organizuje publiczne zbiórki futer, żeby symbolicznie zwrócić je właścicielowi, a dwumetrowy posąg lisa z ogonem uszytym z martwych istot tworzy po to, żeby zatrzymać hodowlę zwierząt futerkowych. Przed świętami przemierza centra handlowe z rzeźbą owcy z metkami marek modowych wszytymi w miejsce runa i przypomina, że kompulsywne zakupy są jednym z ważniejszych źródeł zaśmiecenia planety. Wreszcie wędruje przez rok po rumowiskach świata z rzeźbami jako milczącym apelem o zmianę nawyków, jeżeli nie chcemy do końca zrujnować miejsca, któremu zawdzięczamy życie. Ida Karkoszka (1985) dorastała w środowisku artystycznym, ale jej wczesne zainteresowania krążyły wokół nauk przyrodniczych. Widziała siebie nie tyle w sztuce, co w weterynarii lub chirurgii, zawodach, które dają realny wpływ na ratowanie życia. Choć ostatecznie skończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Profesora Antoniego Janusza Pastwy, jej wczesne intuicje zdefiniowały późniejsze wybory artystyczne, wpłynęły na cielesną, witalną tematykę prac i zdecydowały o postrzeganiu miejsca i zadań artystki w świecie jako osoby zabierającej publicznie głos, walczącej z niesprawiedliwością i dążącej za pomocą sztuki do zmiany destrukcyjnych postaw i praktyk. Prace Idy Karkoszki były pokazywane między innymi w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Artystka brała udział w wystawach zbiorowych w Studio Cannaregio w Wenecji i w Centrum Marka Rothko w Daugavpils. Jej prace znajdują się w kolekcji British Museum i w kolekcjach prywatnych.
Urodzona w 1990 roku w Toruniu. Absolwentka studiów na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w rodzinnym mieście – kierunek grafika, dyplom magisterski z wyróżnieniem w 2015 roku oraz studia doktoranckie z zakresu sztuk pięknych ukończone we wrześniu 2019 r. uzyskaniem stopnia doktora.
Od 2022 r. adiunkt Uniwersytetu w Siedlcach (na Wydziale Sztuki). W ramach zajęć akademickich przede wszystkim wprowadza studentów w podstawy grafiki warsztatowej, w szczególności druku wypukłego. W indywidualnej pracy twórczej koncentruje się na małej formie graficznej (przede wszystkim linoryt) i eksperymentalnej. Poprzez abstrakcję i symboliczne pejzaże stara się przekazywać swoje refleksje na temat ludzkiego wnętrza, otoczenia oraz relacji pomiędzy nimi. Ważnym aspektem twórczości jest również obrazowanie przestrzeni. Uczestniczka przeszło 60 wystaw zbiorowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Dotychczas zorganizowała 8 krajowych wystaw indywidualnych. Laureatka kilku nagród i stypendiów, w tym: „The Victor Stuyvaert Prize” (nagroda dla Młodego Talentu w dziedzinie wypukłodruku) w ramach „20th Sint-Niklaas International Bookplates and Small Printmaking Competition 2015” w Belgii oraz wyróżnień: w ramach „10. Międzynarodowego Biennale Miniatury <<Częstochowa 2018>>”, a także podczas „Sixth International Printmaking Biennial ČaČak 2024” w Serbii.
Absolwentka Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem z grafiki warsztatowej w 2001 roku. W 2010 roku uzyskała tytuł doktora sztuki na macierzystej uczelni. Od 2015 roku adiunkt na kierunku sztuki plastyczne Uniwersytetu w Siedlcach. Jest wykładowcą grafiki warsztatowej w pracowni druku wklęsłego.
Swoje prace tworzy łącząc dwie techniki wklęsłodrukowe: akwafortę z akwatintą. Jej sztuka to wizualny pamiętnik doznań, przeżyć, doświadczeń wobec wydarzeń, miejsc, spotkanych osób. Tworzy przede wszystkim miniatury graficzne, które jak puzzle składają się na obraz rzeczywistości, stanowiącej zarazem kluczowe źródło jej inspiracji twórczych. Na miedzianych matrycach upamiętnia różne wydarzenia: te, które przykuły jej uwagę w sposób szczególny, zauważone przypadkiem, które zachwyciły, ale też i takie, które odcisnęły ślad w sercu, a które nie były łatwe, związane z rzeczywistością, w której przyszło jej żyć, czasem trudną i niechcianą. Rola telefonów komórkowych, związane z nimi uzależnienia oraz przemiany w relacjach międzyludzkich stanowią ostatnio główny temat jej prac. Wykorzystując warsztat graficzny – akwafortową kreskę z akwatintową plamą, nadając konkretne, nieprzypadkowe tytuły oraz tworząc przy tym syntetyczne, czasem zabarwione surrealizmem i ironią obrazy, skłania do przemyśleń i dialogów ze sztuką, światem i samym sobą. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą.
Urodziła się w 1985 roku w Warszawie. W roku 2005 ukończyła z oceną celującą Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona. W latach 2006–2011 studiowała na Wydziale Rzeźby w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Pracę dyplomową obroniła z wyróżnieniem. W 2009 roku w ramach programu Erasmus przebywała na stypendium zagranicznym w Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie (Accademia di Belle Arti di Roma). Po powrocie do kraju w 2014 roku zdobyła certyfikat z języka włoskiego, wydawany przez Uniwersytet dla Obcokrajowców w Sienie (Università per Stranieri di Siena). Po ukończeniu studiów pozostała w macierzystej uczelni, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w pracowni medalierstwa. Od 2022 roku jest również zatrudniona na Uniwersytecie w Siedlcach na Wydziale Sztuki. Brała udział w licznych wydarzeniach artystycznych w kraju i za granicą. M.in. w 2014 roku otrzymała przyznawane przez FIDEM (The International Art Medal Federation), ufundowane przez Uniwersytet w Bergen, Stypendium dla Młodych Medalierów (Fidem Scholarship). W roku 2021 została laureatką Stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Od 2015 roku należy do FIDEM. W 2022 roku uzyskała stopień doktora, a rok później otrzymała nagrodę Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie Sztuki Nowe Sytuacje pt. „Uchwycenia”. W roku 2024 została laureatką międzynarodowego konkursu „Loneliness and Poetics”oraz została członkiem międzynarodowego stowarzyszenia The Society of Portrait Sculptors. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach w kraju i za granicą m.in.: w Belgii, Kanadzie, Bułgarii, Japonii, Hiszpanii, Włoszech, Nowym Jorku oraz wielokrotnie w Wielkiej Brytani. Mieszka i tworzy w Warszawie.
historyk sztuki
Absolwent historii sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie W 2009 r. uzyskał tytuł doktora na Wydziale Nauk Humanistycznych w Katedrze Historii Sztuki Nowożytnej KUL Jana Pawła II w Lublinie.
Na dorobek naukowy składają się wystawy kuratorskie, wydawnictwa monograficzne, artykuły, współredakcje i redakcje artykułów w dziedzinie sztuka, w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki oraz dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach, wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Członek Rady Programowej przy Muzeum Regionalnym w Siedlcach. Diecezjalny Konserwator Zabytków Diecezji Siedleckiej. Kierownik działu Artystyczno-Architektonicznego Kurii Diecezjalnej w Siedlcach. Adiunkt na stanowisku badawczo-dydaktycznym w Instytucie Sztuk Plastycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu w Siedlcach. Uczestnik zagranicznych staży naukowych w muzeach i galeriach sztuki. Autor komunikatów naukowych prezentowanych na międzynarodowych i krajowych konferencjach z dziedziny nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o sztuce.
Absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Rajmunda Ziemskiego w roku 1997. W 2012 obroniła doktorat na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 2020 uzyskała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki.
Twórczość Marii Piątek pokazuje hybrydyzację jednostki, która w gąszczu mass mediów nie jest w stanie być tylko realna, ale zawsze zakotwiczona jest także w wirtualnej przestrzeni. Bohaterowie kolejnych cykli malarskich czy multimedialnych takich jak: „Dokądkolwiek pójdę na facebooku…”, „James Bond i inni”, „Private wall” czy „Brainstorming” to postaci odnoszące się do świata obiektywnego (istniejące w obu porządkach: realnym lub/i fikcyjnym), ale porządkowane tak, by pokazać dwuznaczność wzajemnie krzyżujących się ich przynależności. Metodą, jaką Maria Piątek wybiera dla pokazania obrazu otaczającego ją świata, jest postmodernistyczny cytat powołujący do życia kolejne zmiany kontekstów towarzyszące poszczególnym wcieleniom powtarzających się i ciągle na nowo upcyclingowanych elementów codzienności. Jej prace przyjmują zwykle formę szeroko rozumianych kolaży, prac o zmiennej, mobilnej formie zawierającej potencjał wielokrotnego i za każdym razem innego modelowania własnego odbioru. Obraz „Permanentny makijaż ust i brwi” to zderzenie symboli świata fizycznego ze znakami odnoszącymi się do psychicznych znamion, jakie permanentne trwanie pozostawia na wielowymiarowym ciele artystki. Jest swego rodzaju zapisem upływu czasu, degradacji, ale też obecności mimo i ponad to.
W 2007 roku ukończyła z wyróżnieniem Wydział Grafiki i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi. Dyplom z grafiki u prof. Andrzeja Bartczaka, aneks z rysunku u prof. Zbigniewa Purczyńskiego. Podyplomowe studia Arteterapia z elementami terapii pedagogicznej na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Absolwentka Kursu „Malortu” i zabawy malarskiej Arno Sterna.
Członkini nieformalnej grupy artystycznej „Ławeczka” oraz Stowarzyszenia Genius Loci w Wilanowie, stypendystka Prezydenta Miasta Siedlce. Od ponad 15 lat prowadzi autorskie warsztaty plastyczne dla dzieci, młodzieży, dorosłych i seniorów. Koordynator i prowadzący wielu projektów z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowego Centrum Kultury: m.in. Malowany Jazz, Ten Jazzowy Ton, Malowane Lato, Seniorzy i młodzi w twórczym działaniu. Udział w licznych wystawach i plenerach w Polsce i za granicą. Zajmuje się malarstwem, grafiką, rysunkiem, a także scenografią i projektowaniem wnętrz oraz animacją kultury. Inspiracją w jej twórczości jest niezgłębiona natura przestrzeni, a także jednostka ludzka będąca w ścisłym, emocjonalnym związku z miejscem i wzajemne ich relacje. Malarska przestrzeń stanowi teren poszukiwania autentycznego „ja”, wyrażania osobowości, a przede wszystkim wewnętrznego doświadczania rzeczywistości. Obecnie wykładowca akademicki Uniwersytetu w Siedlcach.
Doktor sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne zatrudniony na stanowisku adiunkta na Uniwersytecie w Siedlcach. W pracy twórczej zajmuje się przede wszystkim malarstwem.
Artysta w swoich obrazach stara się przekazać jednorodną, łączną interpretację emocji i przeżyć wynikających z bezpośredniego obcowania z barwą. Wewnętrzna logika obrazów wyraża się głównie w kolorystyce. Ręka prowadzi kolory złożone dynamiką kontrastów i napięć zachodzących między sobą. Ich nieustanne przemieszczanie się, ścieranie i zanikanie ustalonych granic tworzy pewien swoisty rytm, którego obecność przyciąga uwagę widza. Barwy łączą się ze sobą, ale od razu wiadomo, że ich zespolenie nie ma być trwałe. Cechuje je ulotność, a zmienność wzajemnych relacji wydaje się być dla malarza szczególnie ważnym przedmiotem nieustannej obserwacji. Zakres poszukiwań formalnych, operowanie kolorem i fakturą, tworzą spójne w sferze formy i znaczeń obrazy, z zaakcentowaną stroną wizualną. W twórczości Marcina Sutryka fotografia, w niemal równym stopniu co malarstwo, jest obszarem eksperymentów warsztatowych, analiz teoretycznych, projektów związanych z dydaktyką i upowszechnianiem sztuki. Efekty swojej pracy artystycznej z obu dziedzin prezentuje na wystawach indywidualnych i zbiorowych. Marcin Sutryk jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Współtworzy nieformalną grupę „Ławeczka”. Był współzałożycielem i wiceprezesem Stowarzyszenia „Widzimisie”, a następnie prezesem stowarzyszenia Descartes, skupiających osoby zainteresowane sztuką i szeroko pojętą kulturą. W 2022 roku Marcin Sutryk stał się kuratorem A _ Galeria, która to stanowi artystyczne serce Uniwersytetu w Siedlcach. Dwukrotny stypendysta Prezydenta Miasta Siedlce.
Urodzony 1962 roku w Siedlcach. W 1986 rok ukończył studia pedagogiczne z fakultetem plastycznym. Od 1982 roku tworzy prace plastyczne, uczestniczy w plenerach malarskich oraz prezentuje własne prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Od maja 1988 roku zatrudniony w Pracowni Plastyki WSR-P w Siedlcach. Od 2001 roku asystent w Zakładzie Plastyki Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Od 2012 roku doktor sztuk plastycznych w dyscyplinie naukowej sztuki piękne. Od 2012 roku adiunkt w Katedrze Edukacji Artystycznej (Katedra Sztuki) na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. W latach 2014-2016 opiekun Naukowego Koła Pedagogów Plastyków działającego na Wydziale Humanistycznym UPH w Siedlcach. Od 2016 roku współorganizator i organizator wystaw i warsztatów plastycznych w UPH w Siedlcach. W latach 2001-2005 prowadził zajęcia plastyczne z osobami niepełnosprawnymi w Warsztacie terapii zajęciowej, działającym przy Caritas Diecezji Siedleckiej. Od roku 2000 uczestniczył w projektach artystyczno-wystawowych Fundacji Artbarbakan oraz MCKiSZ w Warszawie. Od 2019 nauczyciel mianowany, prowadzący zajęcia z plastyki w ZSP nr 4 im. Kazimierza Wielkiego w Siedlcach.
Urodzony w 1981 roku w Siedlcach. Artysta wypowiada się w malarstwie, projektowaniu graficznym, animacji, ale najbardziej umiłował sobie technikę collage.
Od kilkunastu lat tworzy pełne ironii, dystansu i humoru pamiętniki komentujące życie codzienne. Malując utrwala ulotne myśli i ważne momenty. Efekty prac są istotnym znakiem czasu, sentymentalną ściągawką, dzięki której zanurzamy się w refleksji. Dorobek twórczy łączy z pracą asystenta na Uniwersytecie w Siedlcach na Wydziale Sztuki. Prowadzi zajęcia z projektowania graficznego, grafiki edytorskiej, elementów typografii oraz artystycznych projektów interdyscyplinarnych. Pomysłodawca i redaktor naczelny uczelnianego czasopisma „Mięso – Uniwersytecka Propaganda Sztuką”. Stypendysta Prezydenta Miasta Siedlce. Członek siedleckiej grupy „Ławeczka”.
Artysta wykorzystuje materiały organiczne, które rozcina, aby stworzyć wideo. Jelita wołowe i resztki po filetowaniu ryby w pracach Pawła Wociala wyłaniają się w formie przygotowanej do tego stopnia, że ich znaczenie zostaje usunięte.
Organiczne pozostałości − pamiątki życia − są wyabstrahowane z kontekstu bytu i przemijania i wstawione w niego ponownie za pomocą animacji przypominającej oddech lub krąg mantryczny. Wielokrotne powtórzenia mają na celu wyparcie sensu. Filmy Pawła są rodzajem medytacji, w której ślady bytu pojawiają się tak, jak zostały dostrzeżone po raz pierwszy − zanim je nazwano. Wystawa Pawła Wociala jest kontynuacją projektu, który rozwijał się przez ostatnie kilka lat. Nawiązując do poprzednich działań, artysta porusza się po terytorium naszej świadomości, instynktownych zachowań wpisanych w codzienne życie i relacje społeczne.
Artysta malarz. Absolwent Warszawskiej Akademi Sztuk Pięknych. Od 2023 doktor sztuki. Adiunkt na Wydziale Sztuki w Siedlcach.
Jest współzałożycielem Stowarzyszenia Artystycznego Front Sztuki. Współtworzy kolektyw „Malarze” tworzący wizualizacje cyfrowo-analogowe. Współtworzył międzynarodowy projekt artystyczny Free Fresco Academy. W swoim malarstwie porusza zagadnienia z zakresu architektury. Buduje obrazy w oparciu o relacje przestrzenne zachodzące pomiędzy układami architektonicznymi, szukając w nich odniesień do energetycznych śladów, jakie pozostawia po sobie człowiek. W swojej malarskiej podróży porusza nie tyle wątek budowli jako takiej, ale relacji energetycznej, w jaką z nią wchodzi. W tym znaczeniu malarstwo Marka Zająca jest osobistą opowieścią o związku między byciem a postrzeganiem otaczającego nas świata. To spektakl odbić, powidoków, jakie zostają w nas, kiedy długo się czemuś przyglądamy. To świat instynktu i poszukiwania samoświadomości.
